Noortje: "Daar kwam het telefoontje, ronde twee!"

Dat de kans op een match heel klein is, weten de meeste stamceldonoren wel. Soms komt het zelfs voor dat een donor voor dezelfde patiënt gevraagd wordt om opnieuw te doneren. Dat kan betekenen dat er opnieuw stamcellen nodig zijn, maar in de meeste gevallen gaat het om een donatie van de zogeheten lymfocyten. Dit type witte bloedcel kan de patiënt een ‘boost’ geven na een stamceltransplantatie.  

De 26-jarige Noortje kan hierover meepraten. Een aantal jaren terug werd zij opgeroepen als match voor een onbekende patiënt en recentelijk doneerde ze voor diezelfde persoon lymfocyten en plasma. We spreken haar over hoe zij dit heeft ervaren en in hoeverre deze tweede donatie verschilde van de eerdere stamceldonatie.  

Noortje: “Een paar jaar geleden werd ik voor het eerst benaderd door Matchis omdat ik een match was voor een onbekende patiënt. Dat was toen wel even schrikken, maar ik wist al heel snel dat ik er absoluut mee door wilde gaan. De stamceldonatie en het hele traject eromheen zijn goed verlopen en als ik erop terugkijk, vind ik het heel bijzonder dat ik dit voor iemand heb kunnen doen.  

Nadat je hebt gedoneerd is er nog regelmatig contact vanuit Matchis om in de gaten te houden hoe het met je gaat. In deze gesprekken heb ik ook gevraagd om updates over de ontvanger van mijn stamcellen. Je mag bij Matchis namelijk opvragen hoe het met de patiënt gaat.  

Tijdens de meest recente update kreeg ik te horen dat het naar omstandigheden gelukkig goed ging met ‘mijn’ patiënt. Wat een opluchting! Niet lang daarna kreeg ik onverwachts opnieuw een bijzonder telefoontje vanuit Matchis: Er is een verzoek gedaan voor witte bloedcellen, van mij, voor diezelfde patiënt. Wauw! De spanning grijpt me meteen weer aan, maar ook nu volgde een volmondige ‘ja’ vanuit mij. 

Medische keuring 

Het voortraject voor deze vorm van doneren is grotendeels hetzelfde als bij een stamceldonatie. Eerst werd er een telefonische afspraak ingepland waarbij ook mijn medische situatie werd besproken. Er volgde een medische keuring, die grotendeels hetzelfde was als de keuring bij mijn stamceldonatie. Ik hoefde deze keer alleen niet naar het ziekenhuis om de afdeling waar de donatie plaats zou vinden te bezoeken aangezien ik die natuurlijk al eerder gezien heb. En groot verschil met de eerste keer was wel dat ik voorafgaand aan deze donatie geen groeifactor hoefde toe te dienen. 

Tijdens het keuringsgesprek met de donorarts werd dit keer ook uitgebreid de tijd genomen om te bespreken waarom deze donatie nu nodig is. Ik kreeg tenslotte kortgeleden nog te horen dat het goed ging met de patiënt. De redenen voor deze donatie van witte bloedcellen kan per patiënt verschillend zijn. Wegens privacy redenen krijg je als donor niet te horen wat de precieze reden is voor jouw patiënt.  

Lange zit 

Daar was dan de donatiedag! Na in Nijmegen een nachtje in een hotel geslapen te hebben i.v.m. de afstand (dit werd door Matchis geregeld), moest ik me vroeg in de ochtend melden op de hemaferese afdeling in het Radboud ziekenhuis. Deze keer mocht er gelukkig iemand met me mee. In verband met het coronavirus kon dat helaas bij de vorige donatie niet.  

Tara, een goede vriendin van mij, is er tijdens de overnachting en de donatie bij geweest. Dat vond ik erg prettig. Zo kan ik deze indrukwekkende ervaring met iemand delen die het ook met eigen ogen gezien en meegemaakt heeft. Na de eerste donatie vond ik het namelijk lastig dat ik die mogelijkheid niet had.  

Ook dit keer werden de cellen via een aferese-apparaat uit mijn bloed gefilterd, net zoals bij een stamceldonatie. Op mijn verzoek werd een van de twee naalden deze keer op mijn onderarm geprikt in plaats van in beide ellebogen. Dat vond ik de vorige keer namelijk erg vervelend. Nu had ik wat meer bewegingsvrijheid. Fijn dat het zorgpersoneel hierin meedenkt! 

Ik was erop voorbereid dat de donatie vandaag langer zou duren dan de eerste keer. Toch viel de lengte van de donatie me flink tegen. Het was een lange zit waarbij de afnametijd alsmaar langer en langer werd. Uiteindelijk is er na zes uur de benodigde hoeveelheid lymfocyten en daarnaast nog 150 milliliter plasma afgenomen.  

Vergelijking 

Al met al was dit een donatie die veel op de vorige leek, maar toch voor een ander doel en met een ander verloop. Ook nu is er nazorg vanuit het Radboud en Matchis in de vorm van telefonische gesprekken, wat ik erg prettig vind. Bij de vorige donatie ontving ik een bedankje in de vorm van een beeldje, dat symbool staat voor de donor en de ontvanger. Voor deze donatie zou ik eigenlijk een ander bedankje krijgen, maar op mijn verzoek heb ik nog een keer een zelfde beeldje ontvangen. Zo heb ik aan beide donaties een mooi aandenken.

Het heeft mij uiteindelijk wat tijd en energie gekost, maar hoe fijn voelt het om dit voor iemand te kunnen doen!” 

Benieuwd naar Noortjes ervaring tijdens haar eerdere stamceldonatie? Lees het hier.